My breath must be precise as the notch is small; a miniscule change produces something unexpected. I strive to perceive the imperceptible, to embrace the microscopic in my expression. The high tones cry, the lower tones sigh. Another voice arises between notes. A pitch drops slightly with a forgotten despair, and then rises with a fragile hope. My mind returns, objects in .

ت مثل تنها ه مثل هیچکس. کودکی یکساله باش که وقتی. او را به هوا می اندازی می خندد. چون ایمان دارد که تو او را. آرامشی عطا فرما تا بپذیرم. آنچه راکه نمیتوانم به دست بیاورم. و یا آنرا تغییر دهم. و شهامتیده تا بدست بیاورم. آنچه را که میتوانم بدست بیاورم. ودانشیکه تفاوت این دو را بدانم! تفاوت دوستی بازندگی مشترک. نوشته شده توسط زینب در چهارشنبه ششم شهریور 1392. گرچه هزارتا گل شکفت وکلی غنچه ها گل کردن ولی من هیشکدوم این گلا رو با ذره ای از گل.