مینویسم که راحت شم . گر گاهی ندانسته به احساس تو . و یا از روی خودخواهی فقط خود را پسندیدم. اگر از دست من درخلوت خود ناله كردی اگر بد كردم و هرگز به روی خود نیاوردی. زبان من رنجیده خاطرگشتی گناهم را ببخش . هیچ چیز مثل تصور خیالت غصه های مرا تسکین نمی دهد زندگی ام.

دستان آلوده ات را به سوی من دراز نکن. زیرا سوزش بی وفاییت آزارم می دهد. از این ب ن بست میترسم. من از حسی که بین ما. در تمام سالهای باقی مانده تا ابد.